Sivri Dil

Kurtlukta kanundur: Baskın dişinin yemeği her zaman ayağına gelir. Eninde sonunda her ülke gerçeklerin pıtıraklı, can yakan yüzüne çarptıkça; Mısır gibi yemeği masaya serbest kur olarak sürmek zorunda kalır. Parası olanlarla ve hayatın gerçekleriyle kavga olmaz.

Piyasa likiditesini artırmak ve tıkanıkları açmak için, daha serbest bir kur rejimine geçeceğini" belirten Mısır MB sonrası Mısır poundu 20 dk içinde %15 yukarı fırlayarak ilk kez 20 seviyesini geçti... Çünkü yabancı yatırımcı sabit kura gelmez ihracat düşer ve yastık altı çoğalır, bizimkiler de yaşayarak öğrenecek.

USD/EGP kuru yukarı fırladı demek istedim üstadlar, Mısır Poundu çakıldı yani, yanlış anlaşılmasın. Mısır da KKM fırsatları sunar mı acaba halkına? Biz de serbest kura geçsek dolar TL 40 da durur mu, gerçekten merak ediyorum.

Bugün seçim yapılsa ittifakların oyu % 40’lar civarında ve birbirlerine yakın oy alacaklar. Ne Cumhur İttifakının ekonomiyle ilgili yaptıkları ve söylemleri seçim kazanmaya yetiyor ne de Altılı Masa’nın eleştirileri.

Soru: Peki, bu “pata” yani “yenişememezlik” durumunu kim kendi lehine çevirebilir? Cevap: Daha iyi siyaset yapanlar. “Daha İyi siyaset” ne demektir? Cevap: Ya bir ittifak diğer ittifakın bazı bileşenlerini yanına çekecek ve/veya oyunu azaltmaksızın ittifaklar dışında kalan HDP kitlesinin oylarını alacak. Muhafazakâr kesimleri rencide etmeyeceği hatta ikna etmesi mümkün görünen Sayın Ekrem İmamoğlu’nun aday gösterilmesi iyi bir siyaset örneğidir. Keza Mansur Yavaş’ın milliyetçi kesimleri CHP’ye oy vermeye ikna edeceğinin görülmesiyle aday gösterilmesi de aynı iyi siyasetin bir diğer göstergesidir.

Keza önceki Cumhurbaşkanlığı seçiminde Sayın Abdullah Gül’ün aday gösterilme çabası “iyi siyaset”e ve aday olmamasına yol açan gelişmeler de “kötü siyaset”e örnek olarak gösterilebilir. Bugün ve her dönem için “iyi siyaset”in parametreleri değişmemiştir ve aynıdır. Cumhur İttifakının adayı bellidir ve ittifakın iyi siyaset ve kesin sonuç için yapabileceklerinin sınırı yoktur, çaba göstermek haklarıdır.

Türkiye'de verginin EMLAK, OTOMOBİL, PAHALI ELEKTRONİK CİHAZ gibi lüks ürünlere yığılması gerekir.

Mesela, İPhone alana geçir. Para BOK demek ki...

Sıfır otomobile geçir.

Türkiye'nin "kader seçimleri" denen seçimlere 8 ay kaldı. Seçimlere bu kadar az zaman kaldığında haliyle, kamuoyu araştırma borsası da hareketlenir. Bakalım anket şirketleri "kader seçimlerine" giden Türkiye'de partilerin oy dağılımını nasıl bulmuşlar? Bugün haber akışıma düşen iki anket sonucu: İlkinde AKP-CHP %28 civarında başa baş. İkincisinde AKP 15 puan önde. İlkinde Millet ittifakı 3,5 ikincisinde Cumhur ittifakı 12 puan önde.

Bir başka ikiliye bakalım: İlkinde İyi Parti %18.7, diğerinde %12.2. İlkinde HDP %7.3 ikincisinde %13.9. İlkinde Gelecek Partisi %3.5, ikincisinde böyle bir parti yok. Yani kararsızlar dağıtıldı, binde 8 bulunan Saadet bile belirtildi, ama GP yok, demek ki binde 8 bile alamıyor. Bu muazzam bilimsel çalışmalara bakarak durumun ne olduğunu anlamak güç. Ama biz aklımıza mukayyet olarak bu dört araştırmanın ortalamasını alırsak, AKP'nin %30-32, CHP'nin %24-26, İyi Partinin %12-14, HDP'nin %10-11, MHP'nin %7-8 gibi bir yerlerde olduğunu, Altılı masanın islamcı/muhafazakar partilerinin %1-2'ler civarında seyrettiğini (DP'nin anketlerde tabelaya bile giremediğini), Zafer, Yeniden Refah, Memleket gibi şahıs partilerinin keza %1'lerde dolaştığını, solcu partilerin esamesinin bile okunmadığını söyleyebiliriz.

8 ay sonraki manzara-i umumiye'ye bakarsak, Türkiye'nin kader seçimi denen seçimlere bu şekilde giriyoruz. Enflasyon %100 civarında seyreder, Türk Lirası bir sene öncesinin yarısının altında satın alma gücü taşır, memleket lime lime dökülürken bu sandıktan civciv mi çıkar kuş mu? Zaman içinde fikrim değişir mi bilmiyorum; bu seçimde sandık başına gitmek yerine Haziran ılığında şezlong başına gitmek daha mantıklı görünüyor. Bu seçimde sandık başına gidersem tek bir amaçla giderim: Katılım yüzdesini arttırıp baraj sınırında dolaşan MHP'yi baraj altına itmek. Bunun dışında oy vermek için bir neden göremiyorum; bu sandıktan kuş da çıkmaz, civciv de. Maç bittiğinde bir kez daha "bir sonraki maça bakacaz" denecek gibi görünüyor. Sonsuz kısır döngü!

Akciğer kanseri olan kişilerin yaklaşık %90'ı uzun yıllar sigara içmiş kişilerdir. Fakat geriye %10'luk bir grup kalıyor. Bunlar da genelde ya pasif içici, ya asbestos gibi kimyasal madde soluyan, ya da radyasyona maruz kalmış kişiler. Bunların hiçbirine girmeyip de akciğer kanseri olan %3-4'lük bir kesim de var. TR'deki kanser ölümlerinin 3'te 1'i akciğer şu anda maalesef ve dediğim gibi altta yatan temel problem sigara. Teşhis konulduğu sırada 4 aşamaya ayrılıyor.

1. aşamada teşhis konulamadığı takdirde ölüm oranı çok yüksek çünkü çok hızlı metastaz yapma eğiliminde. Metastaz yaptıktan sonra kanserde geri dönüş yok. Hiçbir türünde.. 1. aşamada teşhis konulmasıysa mucize gerektirir çünkü hiçbir semptom yok.. Teşhis konulduğunda çoğu kişi 2. veya 3. aşamada oluyor ki o noktadan sonra standart kemoterapi yayılımı durdurmakta yetersiz.. Hemen imünoterapiye geçmek lazım. Onu da SGK ödemiyor. Cepten karşılamak içinse servet lazım.

Uzun lafın kısası bir yerde sigarayı gördünüz mü hemen uzaklaşın oradan. Tedbir bizden takdir Allah'tan. Bana bir şey olmaz havasına girmeyin.

Bartın'da meydana gelen grizu faciasinda Hayatlarını kaybeden kardeşlerimize Cenabı Hak'tan rahmet, Üzüntülü ve kederli ailelerine, Sevdiklerine Bu derin acıya dayanma gücü Ve sabır vermesini Rabbimizden niyaz ederim.

Kömür karasının alın teline karıştığı,madencilik mesleğinin maalesef böyle büyük bir tehlikesi var. Hemen suçlu aramaktan ziyade olay detaylıca incelemeli, olası sorumlular varsa takibat yapılmalıdır. Ülkece hepimizin başı sağ olsun, Yaralılara acil şifalar dilerim.

Tabii genel anlamda kömür madenciliği ile bir kaç kelam etmek ölen güzel insanlarımıza borcumuzdur. En azında bundan sonra yaşanmasın diye yaşananlar. Aslında bu işin en köklü çözümü kömüre daha az ihtiyacın olduğu ülke yaratmak.

FED toplantı tutanaklarından ne çıktı? Faiz artışına devam edileceği, önceliğin enflasyonla mücadele olduğu ve bunun için ödenecek bedellerin, enflasyonun kalıcı olması halinde ödeneceklerin yanında çok az kalacağı ifade edildi. Faiz artırımlarına devam anlamına geliyor. Diline dibine..

ABD enflasyonu kontrol altına aldı gibi. Ama 2 kere daha 0.75 çakarlar. Ve ardından uzun süre sabit kalır faiz.

Tabii, bu uğurda, tüm para birimlerini çökerttiler.

Yüzde 100 enflasyona yüzde 15 TL faizi verirseniz tasarrufçu sadece 1 yılda parasının yüzde 42,5’ini kaybetmiş oluyor.

Hangi akıl, hangi mantık, hangi teori tasarrufçunun 1 yılda parasının yarısını kaybetmeyi önerebilir? Ya da şunu soralım: Kim neden tasarruf etsin ki?

Tasarruf olmazsa ne olur? Bankalar bir süre sonra nereden ve nasıl kaynak bularak kredi verecek? Bir kaç yıla kalmaz ortada TL tasarrufu bulamazsınız... (Bu 1)

“Yolsuzluğun olmadığı, yoksulluğun olamayacağı Türkiye’yi biz yaparız; şu an itibarıyla da onun hazırlığı içindeyiz”

AK Parti genel başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın bir açıklaması.. İnsan hayret bile edemiyor değil mi? O kadar trajikomik.

Okuduğumda, “Acaba dinleyiciler bu cümleyi işittiklerinde ne düşünmüşlerdir?” sorusu zihnime takılıverdi. Cümleyi size de aktardım, sizler ne düşünürsünüz? AK Parti 20 yıldır iktidarda. İlk bunu düşündüm. Hemen ardından da, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, cumhurbaşkanı olarak başında bulunduğu ülkede yolsuzluk ve yoksulluğun varlığını kabullendiğini…

Adam durup durup bir şey saçmalıyor. Enflasyon olmuş hiperenflasyon; enflasyon %187, açlık sınırı 7500tl, dolar 18.61 TL olmuş, sığınmacılar 10 milyonu geçmiş, gençler işsiz,liyakatsizlik tavan, eğitim ve adalet bitik,insan haklari zorda, yolsuzluk gani, başörtüsü diyor Herifin teki. Diyen de Cumhuriyeti kuran partinin başındaki zat. Kemal beyden bahsediyorum.

Yazın Meclis kapalıyken üç ay gezmiş; ülkenin en önemli sorununun baş örtüsü sorunu olduğuna karar kılmış. Belki masadaki beşli de hatırlatmıştır. İktidar derin yolsuzluk, bataklık çukurunda debelenirken, ülkedeki tüm kurumlar tel tel dökülürken, yapısal çöküş devletin tüm bacalarını sarmışken, kahti rical (devlet adamı yokluğu) her yerde hissedilirken; millet dönüp muhalefetten bir ümit beklerken hale bakar mısın? Yazıklar yazıklar yazıklar olsun. Artık bu ülkede sadece iktidar değil muhalefet de milli güvenlik meselesi haline gelmiştir. Mevcut iktidar ve yardakçısı muhalefetle Türk milleti tarihin çöplüğüne, batık devletler müzesine gönderilecektir er ya da geç; yakın ya da uzak gelecekte.

Güzel ve yalnız ülkemde başörtüsü sorunu yok ki, olmayan bir sorunu açmak yerine var olan açlık,yoksulluk,enflasyon,işsizlik,yüksek enerji maliyetleri gibi,halkın somut sorunlarına yoğunlaşmak gerekirken türban meselesini açmak nasıl bir aymazlıktır? Allah aşkına etrafınıza bakın, en basiti bir kız çocuğunuz varsa zaten biliyorsunuzdur: Başörtüsü takan kadın mı kaldı; en azından hangi genç kız baş örtüsü takıyor? Kadınlar özgürlüğün sıcak ve canlı tadına varmış bir kere alırlar mı o örtüyü başlarına artık! İran’ı görmüyor musunuz? Başörtüsü takmayacağız diye sokakları yakıyorlar. Özgürlük ateşini yakan İranlı kadınlara ve onlara destek veren erkeklere selam olsun.

Fakirler lütfen fakirliklerini bilsin, zenginler daha da zenginleşmek zorunda çünkü ülkemizde. Fakirin sırtından kamçıyı, zenginin cebinden vergi affını ve geçiş garantisini esirgemeyen bir idareyle karşı karşıyız. Ellerindeki her imkânı “Bundan nasıl sakal çözeriz?” diyerek kendilerince değerlendiren, ballı ihalelerle, çakarlı araçlarla, çöken ve çöküntü olmayı kendine tek ilke olarak seçmiş bir idare bu. İdare, yönetim bile değil. Günü geçirmesi onun için yeterli. Bir sonraki gün nasıl olsa daha da fazla yalanla dolanla o gün de geçer. Günler bitince ne olur, onu da bilemiyoruz. Büyük ihtimalle bizi idare edenler yine yolunu bulup ortalıktan sıvışır, biz kıçımız açıkta dımdızlak ortada kalırız.

Malum dış borç şahlandı. Paramız pul oldu, gözünden lazer atan bakanların “Daha düşmez zaten dipte” demesine rağmen dünyanın en feci enflasyonuna (Neyse ki bizden beter Venezuela var) maruz kalıyoruz. O sırada vatandaşa ölümden sonra hayat güzelleniyor. Bu dünyada yaşanan fakirlik din soslu bir şekilde övülüyor. Öven kurumun bütçesine de dikkat. Bir sürü bakanlıktan daha fazla bütçesi var ve görevi topluma fakirliğin güzelliğini anlatmak. Zaten böyle bir görev ucuza da yapılmaz.

- [ ] En orijinal hülyalı olanı en bitkisel olanı. Sayın Bakan Nebati. Eline tutuşturulan kağıtı ilk defa okuduğu belli. İngilizcesi de olmayınca böyle komiklikler ortaya çıkarıyor. Gerçi doktorası var ya. Nasıl doktoraysa. Akademinin çöktüğünün delilidir resmen Nebati. İngilizce yok, sıfır bilgi, sıfır öngörü. Ve bu insan üniversite bitirip doktora yapmış. Tüm akademik ünvanlar tekrar değerlendirilmeli bir sonraki farklı iktidarda. Gelelim Nebatinin ekonomi teorilerine.

İskender LÜKS bir yiyecek değildir.

İlk defa, FAKİRLER de et yiyebilsin diye, 150 gram etin altına ekmek, üstüne sos, tereyağı ve yanında yoğurt ile fazla et yemeden et yemek ve şişmek imkanı tanımak amacıyla icat edildi.

Bu yiyecek, zamanla LÜKS oldu.

TL'nin ne kadar değer kaybettiğinin kimse farkında değil.

KİRALAR ya da EMLAK fiyatları, aslında size bir mesaj vermeli.

Otomobil fiyatları, özellikle 2. elde, yine ucuz kaldı.

31 Mart 2019 günü yapılan İBB seçiminde: İmamoğlu 4,169,765, Yıldırım 4,156,036 oy aldı.

23 Haziran 2019'da tekrarlanan seçimde: İmamoğlu 4,742,082, Yıldırım 3,936,068 oy aldı.

Buna göre İmamoğlu oyları 572,317 arttı, Yıldırım oyları 219,968 azaldı.

ÜSTAD BOZUNTULARI, piyasalarda yaşananlara ağlıyorlar.

Ama açıkça demiyorlar ki;

"Bankalara zıpladık, üfelendik!”

Anadolu’da, taşrada yalnızlık nedir bilinmez. Ya da hissedilmez bir şekilde. Şehirde, hele metropolde yalnızlık kapanmaya yüz tutmuş bir yaradan sızan koyu kahverengi kan gibi hissediliyor nedense. Hele de gurbette. Hele bir de oturacak kafa dengi üç beş dostun yoksa. Birbiriyle karşılıklı çıkarı olmayanların hep meşgul ve yoğun oldukları büyükşehirlerde, hele İstanbul’da. Verilen sözün, sözleşilen randevunun bir paçavra kadar hükmünün olmadığı, sözün namusunun olmadığı İstanbul tarzı metropollerde. Bir zamanlar bir arkadaşıma şöyle demiştim söz verdiği randevuya gelmeyince: Sen üzerine alınma bana ama İstanbul’da doğup buranın ahlakıyla iki yüzlülüğüyle büyüyen kahir ekseriyet İstanbul çocukları o. çocuğu oluyor nedense. Ya da bana hep onlar denk geliyor demiştim. Nedense arkadaş üzerine bile alınmamıştı. Arkadaşım da İstanbul çocuğuydu.

Şehirlerdeki yalnızlık simgeleri sokak lambalarıdır öncelikle. Gecenin başlangıcından en karanlık saatlerine kadar tüm haşmetiyle insanda korku duygusunu depreştiren o devasa direkler, gündüz inanılmaz bir yalnızlık ile küçülüyorlar adeta. Halbuki sokaklar gündüz çok kalabalık şehirlerde. Gecenin o gölge uzatıp, izbelik kısaltan hakimleri gündüz, terk edilmiş bir yetim çocuk gibi fark edilmiyorlar sanki. Kırkımdan sonra anlıyorum şehrin en yalnız sabitleri sokak lambaları. Hele ki mevsim yağmurlu ise! Ya da zemheri, kara kış şehri teslim almışsa.

Kalabalıklaştıkça utanmaz hale gelen insanoğlu, benzersiz bir cesaretle yalnızlaştırdı her şeyi. Yollar yalnız, parklar yalnız, bahçeler yalnız, lambalar yalnız, sokaklar yalnız, evler yalnız büyük şehirlerde. Saçma sapan bir aldanmışlıkla ne kadar tıkış mıkış alışveriş merkezleri çok olursa, o kadar yalnızlığı kayboluyor sanıyor insanoğlu. Ne büyük yanılgı. Kalabalıklar kadar acınası bir yalnızlık olabilir mi? Büyüyen binalar değil yalnızlıklarımızdır. Eskinin daracık arnavut kaldırımlı sokakları bugünün otobanlarından çok daha genişti emin olun.

Türkiye'de fikir hayatının en zengin olduğu dönem 1960 ve 1970'li yıllar olsa gerek. Müthiş bir entelektüel ve sanatsal patlama yıllarıdır. O yıllarda tartışılmamış konu kalmamıştır: Anayurdumuz Orta Asya mı, Anadolu mu? Osmanlı toprak düzeni, Türkiye ekonomisi, savaş ve barış, Türkiye'de sermayenin ve sınıfların gelişimi, "Türk rönesansı", Türkiye'de sosyalizm mümkün müdür? Milli demokratik devrim. Neden geri kaldık? Din, tek tanrıcılık, Orta Asya toplumlarının inanışları, şehircilik, eğitim, planlama, kalkınma, Anadolu pop, halk kültürü araştırmaları "2000'de İtalya" (gibi olma) hedefi, eğitim mi üretimi belirler, üretim mi eğitimi? Ağalık düzeni ve toprak reformu, sendikal haklar, refah devleti, altyapı yatırımları, evrensel değerler, sanat sanat için mi, toplum için mi? (toplumsal sanat), kadın sorunları, çalışma hayatı,...

12 Eylül faşizmi bu canlı entelektüel hayata son verdikten sonra fikir/sanat dünyası bir süre can çekişti. 80'lerin korku dolu sıkıyönetim günlerinde pek çok eser "yeraltına" indi. 90'larda peş peşe gelen aydın suikastları can çekişen fikir hayatının tabutuna son çivileri çaktı. 2000'lerin sığ, seviyesiz, kalitesiz dünyası böyle oluşturuldu. Akademi bitti, Türk rönesansı unutuldu gitti, islamcılığın, milliyetçiliğin, bölgeciliğin, hemşericiliğin, kabileciliğin sığ ve gelişmeye, ilerlemeye düşman dünyası oluşturuldu.

Diyanet fetvaları, milliyetçi şeflerin kin ve nefret dolu söylemleri, "Yunan tohumu" gibi seviyesizlikler, engizisyon mahkemeleri, "ecdada sövüyorlar", "halkın din duygularını incitiyorlar" derken, Türkiye fikri bir çöle döndü, Ortadoğu/Afrika seviyelerine düştü.

ÇOCUK tanımı, zannedildiği gibi BİLİMSEL çalışmalara göre değil, kapitalizmin ihtiyaçlarına göre yapılır.

Geçen yüzyıl, 12 yaşında çocuk olmak bitiyordu. 12'den itibaren yetişkindiniz ve fabrikalar işe alabiliyordu.

Şimdi 18 olması da, 18'den sonra çalışmanızın istenmesinden.

İzmir’in kurtuluşunun 100.yılı kutlamaları çok görkemliydi. İşte gözlemlerim:

1) Tunç Soyer: Çok güzel bir konuşma yaptı. Geceye değer kattı.

2) Kemal Kılıçdaroğlu: Kutlamayı siyasi şova çevirmedi, ev sahibini ezmedi. Konuşma yapmaması onu yüceltti.

"Profesör ve doçent olup da uzman doktor olanların maaşları 80 ve 85 bin tl'ye ulaştı.

Uzman hekimlerin maaşları ise çalıştığı yere ve hastaneye göre farklı olmakla birlikte 55 bin tl'ye varacak." Basına yansıyan haberler öyle.

Cerrahlar 100 bin alsin, 500 bin alsin. ama yeni mezun doktora 40 bin vermek… Yeni mezun tusla gelmis asistana 50 bin vermek, calisma barisini bozacak bir adaletsizliktir. Doktorların aldıklarında gözümüz yok, değerli insanlar ve iyi bir alım gücüne sahip olmalıdırlar. Aldıkları analarının ak sütü haklarıdır çoğu için, sadece tek bir olay var: Uzman doktor maaşı minimum 50-55 bin olacaksa asgari ücret 18.000, öğretmen maaşı 30.000, mühendis maaşları da 45.000 olmalı. Talepler bile 25-30 bin maaş seviyesindeyken pat diye 50 bin maaş verildi.

Bugün İzmir'in düşman işgalinden kurtuluşunun 100. yılı. Ağırlıklı olarak Cumhuriyetin üçüncü ve dördüncü nesilleri olarak yarın bu önemli tarihsel olayın yüzüncü yılını kutlayacağız. (Bugün de İzmir'in en güzel ilçesi Selçuk-Efes'in kurtuluşunun 100. yılı - kutlu olsun.) İstiklal Savaşının başlangıcını 19 Mayıs 1919 olarak kabul ediyoruz; Mustafa Kemal'in Samsun'a çıkışı, direnişi örgütleyişi, milli ordunun kurulması, önce müdafaa, daha sonra taarruz ve 9 Eylül 1922 günü Ankara ordusunun İzmir'e girişi ile kenti düşman işgalinden kurtarması.

İstiklal Savaşının bitiş tarihi olarak Lozan Antlaşmasına imza konulmasını, modern Türkiye'nin sınırlarının belirlenmesini kabul etsek de Kurtuluş Savaşı fiilen İzmir'in kurtuluşu ile sona ermiştir. Sonrası orduların değil, diplomasinin başarısı, galibiyetin tescilinden ibarettir.

İzmir neden önemlidir? Bu sorunun en önemli cevabı şu olsa gerek: İzmir, modern ve laik bir cumhuriyetin kurulması ve yaşaması için olmazsa olmaz kentlerin başında gelir. İzmirsiz modern bir toplum ve laik bir cumhuriyet imkansızdır. Bu anlamda İzmir İstanbul'dan da önemlidir. İstanbul 1500 yıldır imparatorluk payitahtıdır; önce Bizans, sonra Osmanlı. Son dönemlerinde sanayi devrimini ıskalamış, çürümüş, iktisadi olarak sömürge durumuna düşmüş, mali bağımsızlığını bile kaybetmiş, modern dünyada yeri olmayan despot bir sultanlığın simgesi halindedir.

Siyasetçi profilleri içinde en olumsuz olanları, en kaba haliyle siyaseti zenginleşme aracı olarak görenlerdir. Bu grup, genelde etik sınırları olmayan, amaca ulaşmak için her şeyi detay olarak kabul eden profillerden oluşmaktadır. Bu tür siyasetçileri oturup inceleyecek olsanız, önemli bir kısmı eğitimi, zekası, mesleki becerisi vb. rasyonel kriterler ile bir iş mülakatına alınsa, bugün ortalama ücretin altında bir rakama işe alınabilecekken, siyasetin verdiği kamusal görevi sayesinde 500-600 milyonluk bütçeleri yönetebilmektedir. Bu aradaki devasa rakamsal fark, genelde bu profilleri “politik hayvan”a dönüştürmektedir. Zekası ve yeteneklerinin ona çizdiği tarihsel sınırın çok ötesine geçme imkanını siyaset sağladığı için, siyasal başarı adına yapılacak her şey mubahtır;

Gerekirse yolsuzluk… Gerekirse adam kayırma… Gerekirse yalan… Gerekirse üstlere insan onuruna yakışmayacak bir yalakalık hali… Özetle ne gerekirse…

Belki bu durumdan daha olumsuz olanın, verili halin toplumun önemli bir grubu tarafından kanıksanmış olduğunu ifade etmek isterim. Toplumda söylem düzeyinde itiraz yüksek olmakla birlikte, siyasetçilerin yolsuzlukları ne oy tercihini etkilemektedir ne de siyasetçilere olan gönül bağında bir zayıflama, bakışında bir olumsuzluk yaratmaktadır. Buna dair en çarpıcı örneklerden biri, geçmiş yıllarda yapılan milletvekillerine bakışı anlamaya çalışan bir araştırmadır. Araştırmada “milletvekili deyince aklınıza ne geliyor?” sorusu açık uçlu olarak sorulmuştur. Yanıtlar arasında rüşvet, yolsuzluk, adam kayırma, yalan vb. birçok olumsuz ifade ilk sıralarda çıkmakta. Fakat araştırmanın devamında, “kızınızın bir milletvekili ile evlenmesini ister misiniz?” sorusuna önemli bir kısmı evet yanıtını vermekte.

Kış soğuk ve uzun geçip erzak azalınca Hoca, eşeğin yemini yarıya indirmiş. Bakmış öyle gidiyor, bir yarıya daha çekmiş. Bakmış yine eşekten itiraz yok bu kez bir avuca düşürmüş ama bakmış yem bitti bitecek. Bahara da az kalınca Hoca kasabaya inip yem parası ödememek için bazı günler yem vermemeye başlamış. Tam karlar erimeye başlayınca “şu eşeğe bakayım” demiş ki eşek can çekişiyor. Hoca da kulağına eğilmiş: “Ölme eşeğim ölme. Otlar büyüyecek, sen de yersin ben de!” demiş.

Türkiye'nin Kovid-19 salgını öncesine denk gelen 2020'nin ilk çeyreği itibarıyla işgücü ödemelerinin milli gelir içerisindeki payı yüzde 39.1 düzeyindeydi. Son iki yıllık dönemde 13.7 puanlık bir azalış var. Oysa net işletme artığı/karma gelirin payı ise yüzde 54'e çıkmış durumda. 2020'nin aynı döneminde bu oran yüzde 41.7'ydi. Salgın döneminde kısa çalışma ödeneği gibi durumlar yüzünden ücretlerde erozyon görülürken, 2021'in üçüncü çeyreğinden itibaren yaşanan sert enflasyonist süreçte emek kesiminin ücret artışlarının bölüşümde eşitsizliği önleyecek düzeyde olmadığı anlaşılıyor. Ocak ayında yapılan asgari ücret ve kamu çalışan maaşları artışları bu dengeyi kurmaktan uzak kaldı. Temmuzdaki artışla birlikte bir miktar dengelenme görebiliriz belki ama mevcut eğilimin sürmesi halinde eşitsizliğin yıllara sair giderilmesi daha çok zaman alacak gibi görünüyor. İktisatçı hocamız Bilsay Kuruç'un deyişiyle, “Enflasyonda sayılar kayar, kaybolmaya başlar. Halk sayıların (fiyatların) peşinde koşar, yetişemez, tıknefes kalır. Sermaye sayıları koşturur, koşturdukça önce normal, sonra olağanüstü kazançlara erişir.”

Elbette ki dünyanın her yerinde seçime giden hükümetler genişleyici politikalar ile kendilerince seçim yatırımı yaparlar. Ama bizde durum biraz farklı çok uzun süredir benzer uygulamalar yaşanıyor ve artık ipin ucu kaçmış durumda.

“Ağzından çıkan sözü kulağın işitsin” diye bir söz var. Bu söz en çok da göz önünde olan insanlar için geçerlidir. Hep alkışlanıp övgüler almak ünlü kişilerin dikkatini dağıtıp basiretini bağlayabilir. Söyleyecekleri her sözün tolere edileceğini zannedip aldanmaları her zaman ihtimal dahilindedir.

En çok haddini bilmeyen ünlü zevatta görürüz bunu. Her meseleye balıklama dalarlar, anlasın anlamasınlar her konuda konuşurlar. Sanatçı, siyasetçi, akademisyen kim olursa olsun olur olmaz her konuda sınırlarının dışına çıkmamalıdırlar.

Bir İmam Hatip mezunu olarak bu okullara karşı hazımsızlık yaşayan kişilerden medeni bir yaklaşıma hiç tanık olmadım. İnsanları okullara göre ayrıştırmanın tarihini de iyi bilirim. İmam Hatip öğrencilerine engelli koşular, yüksek atlamalar, amuda kaldırmalar, pentatlonlar aştıranları niyetinden tanırım. Bu yaklaşım biçimi bile üstü kapalı tahkirdir. Birilerinin galiba medenileşme aşamasını tamamlaması gerekiyor. Fakat bu kişiler kesinlikle İmam Hatip mezunları ya da mensupları falan değildir.